«Ω Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Ν»

Ανασύσταση του Ρολογιού του Πειραιά / Μετασχηματισμοί στο Ηλιακό Ρολόι.

Έπαινος στο διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό

Ομάδα Μελέτης: Σταύρος Μαρτίνος, Αριστείδης Ντάλας, Γιάννης Γιαννούτσος, Αλεξία Κατσακιώρη, Βάλια Γιαλιά

Η ανέγερση του Πύργου του Πειραιά,το 1972, είχε ως παράπλευρη απώλεια την κατεδάφιση ενός σημαντικότατου τοπόσημου της πόλης, του Ρολογιού. Για την ανασύσταση της φυσικής του παρουσίας, προτείνουμε τον μετασχηματισμό της όψης του Πύργου σε σύστημα από ηλιακά ρολόγια.

Ο μονολιθικός και δυσανάλογος παραλληλεπίπεδος όγκος του πύργου διασπάται σε τέσσερα επιμέρους πολύεδρα τα οποία μπορεί να λειτουργήσουν ως ηλιακά ρολόγια κατά τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Η ώρα, κατά την διάρκεια της ημέρας, μπορεί να διαβαστεί στην σκιά την οποία ο ίδιος ο πύργος ρίχνει στον εαυτό του.

Συγκεκριμένα, κάθε έδρα φωτίζεται διαφορετικά από τις υπόλοιπες, και αλλάζει τονικότητα κατά την διάρκεια της ημέρας. Ως αποτέλεσμα, το ογκώδες κτίριο θα αλλάζει διαρκώς όψη, όμως με τρόπο που να έχει νόημα για την πόλη.

Το απαιτούμενο πρόσθετο κλιμακοστάσιο σχηματοποιείται σε ένα ψηλό οξυκόρυφο στοιχείο το οποίο ρίχνει την σκιά του σε μια εκτεταμένη περιοχή περιμετρικά του πύργου, λειτουργώντας έτσι ως γνώμων σε ένα ιδιότυπο οριζόντιο ηλιακό ρολόι διάχυτο στην πόλη.

Η ικανότητα μιας ομάδας πληθυσμού να μπορεί να διαβάζει τον κώδικα σε ένα συγκεκριμένο ηλιακό ρολόι, ενισχύει σημαντικά το αίσθημα συλλογικής ταυτότητας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ηλιακά ρολόγια συχνά τοποθετούνται σε σημεία εξαιρετικού ενδιαφέροντος μέσα σε ιστορικές πόλεις ή τοποθεσίες.