Στα πλαίσια της σειράς «Εξερευνώντας γραφεία νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων», ο Γιώργος Τριανταφύλλου επισκέπτεται το γραφείο – εργαστήριο του Γιάννη Γιαννούτσου.

«Για τον Γιάννη Γιαννούτσο είχα ακούσει κατά καιρούς θετικά σχόλια από τους διδάσκοντες στη σχολή Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ. Είχα επίσης δει την διπλωματική του για το Μουσείο Καπράλου στην Αίγινα, στην εκδήλωση-έκθεση “GREAT” το 2013, στο Μέγαρο Μουσικής.

Επίσης στην 8η Μπιενάλε του Ε.Ι.Α στο Μουσείο Μπενάκη, είχα ξεχωρίσει τη μελέτη του για ένα εξωκκλήσι, την Ασπροκκλησιά, δίπλα σε ένα παλαιότερο.

Τον γνώρισα τελικά στην εκδήλωση για τα βραβεία των ΔΟΜΩΝ στο Μουσείο Μπενάκη, όπου διακρίθηκε για δύο ακόμη έργα του. Το ένα για τη συμμετοχή του στον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό με θέμα το Αρχαιολογικό θεματικό μουσείο για την πόλη του Πειραιά και με τον τίτλο “Εγκυμονούσα πόλη” που πραγματοποίησε σε συνεργασία με τον Χρυσοβαλάντη Μπασούκο (Βραβείο στην κατηγορία "Καλύτερη μελέτη" των ετών 2011-2015) και το άλλο για τη Μετατροπή πρώην σχολής χορού σε Αρχιτεκτονικό Γραφείο-Εργαστήριο, στην Αθήνα (έπαινος στην κατηγορία "Καλύτερο πρώτο έργο νέου αρχιτέκτονα των ετών 2011-2015").

Μου κίνησε το ενδιαφέρον για όλες αυτές τις διακρίσεις και κυρίως για το ότι μετά τις πτυχιακές και μεταπτυχιακές του σπουδές στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ, ολοκληρώνει παράλληλα και τις σπουδές του στην Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ). Και αυτή η διπλή ιδιότητά του, μου ήταν ήδη γνώριμη από τις πρώτες του δημοσιεύσεις, παρατηρώντας τα εικαστικά του σκίτσα και προπλάσματα στην παρουσίαση των μελετών του. Έτσι στο πλαίσιο της σειράς με τίτλο "Εξερευνώντας τα γραφεία νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων" που παρουσιάζεται σε αυτό το μπλογκ, βρέθηκα στο “γραφείο” του την Τρίτη 8 Μαρτίου 2016.

Πρόκειται για ένα εργαστήριο έργων Αρχιτεκτονικής αλλά και έργων Τέχνης, που ειδικά για αυτή τη συνάντηση ο Γιάννης Γιαννούτσος επέλεξε να το τακτοποιήσει από την καθημερινή του εικόνα ως εργαστήριο δημιουργίας και να του δώσει έναν εκθεσιακό χαρακτήρα κατανέμοντας τα έργα αρχιτεκτονικής στο ισόγειο και τις εικαστικές του δημιουργίες στο κάτω επίπεδο. Ένας ήρεμος και εύπλαστος χώρος που αλλάζει ανάλογα με τη διάθεση και την εκάστοτε περίσταση.

Στη συζήτησή μας επεδίωξα να διερευνήσω το παρελθόν και τις επιρροές τού Γιάννη Γιαννούτσου, αναζητώντας το πώς και γιατί επέλεξε αυτή τη διπλή κατεύθυνση στις σπουδές του που φαίνεται τελικά να υπηρετεί με επιτυχία, όπως επιβεβαιώνεται από τα βραβεία και τις διακρίσεις που έχει ήδη αποσπάσει».